ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Full width home advertisement

Post Page Advertisement [Top]


 Β’   Γ’ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΙΓΑΛΕΩ

 Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης απέτυχε παρόλο που φόρτωσε στην  πλάτη των  εργαζόμενων τη σκληρή πολιτική του μνημονίου. Τώρα ονομάζουν «αξιοποίηση» το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Ακολούθησαν τραγικές περικοπές στην Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και την Παιδεία.
Με πρόφαση την οικονομική κρίση και το Μνημόνιο προωθούν σήμερα ότι με μένος προσπάθησαν αλλά απέτυχαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 20 χρόνων.
Ένας από τους στόχους της αναδιάρθρωσης στην παιδεία είναι να πάψει να υπάρχει το σχολείο που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και τη θέση του να πάρει το σχολείο που θα αναζητά και θα εξασφαλίζει μόνο του τους χρηματοδότες, είτε από τους γονείς είτε από χορηγούς είτε και από τους δυο μαζί.
Το υπουργείο ξεκίνησε πολιτική εκτεταμένων συγχωνεύσεων με στόχο τη συρρίκνωση των σχολείων κατά 30%. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει:
·         Για την επαρχία ερήμωση, αφού θα αποσυνδέσει την τοπική κοινωνία από το πιο ζωντανό και δημιουργικό της κύτταρο που είναι το σχολείο.
·         Για τα αστικά κέντρα τη δημιουργία σχολείων «τεράτων» με μεγάλο αριθμό μαθητών στα τμήματα Αν συνυπολογίσουμε τις άθλιες υλικοτεχνικές υποδομές, τα ανύπαρκτα εργαστήρια, τις επικίνδυνες αυλές κ.ά, έχουμε όλες εκείνες τις συνθήκες που θα  δημιουργήσουν χαοτικό σχολικό περιβάλλον, θα διαλύσουν τις παιδαγωγικές σχέσεις μαθητών-εκπαιδευτικών, θα εντείνουν τη σχολική βία και θα λειτουργήσουν αποσταθεροποιητικά στην ένταξη και μαθησιακή πορεία των μαθητών.
Οι μεγάλοι χαμένοι σε όλη αυτή την ιστορία είναι τα παιδιά, οι μαθητές που καταδικάζονται να στριμωχτούν στα υπεράριθμα τμήματα, σε ακατάλληλα διδακτήρια, μακριά από το σχολείο της γειτονιάς τους.
Χαμένοι και οι γονείς που θα αναγκαστούν να πληρώσουν τα λειτουργικά έξοδα και τα μεταφορικά για να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα.
Χαμένη είναι η κοινωνία, όταν οι δαπάνες για την παιδεία βρίσκονται στο 2,75% του προϋπολογισμού και είναι οι χαμηλότερες της μεταπολίτευσης.
Οι καταργήσεις-συγχωνεύσεις είναι η μια πλευρά του νομίσματος, η άλλη είναι η βαθειά τομή στη διοικητική δομή και έχει να κάνει:
·         Με τις υπερεξουσίες του διευθυντή-manager και την ελαχιστοποίηση των δικαιωμάτων του συλλόγου διδασκόντων.
·         Την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και τη χρηματοδότηση βάση αυτής. Το κάθε σχολείο θα τρέχει να βρει τα δικά του προγράμματα και το χρηματοδότη χορηγό για να λειτουργεί κάτω από τα επιχειρηματικά του συμφέροντα. Αν δεν τα καταφέρνει θα κλείνει ως αποτυχημένο, ενώ οι γονείς θα ψάχνουν να βρουν άλλο σχολείο.
·         Την κατάργηση του ΟΕΔΒ και την κατάργηση του δωρεάν βιβλίου.
·         Το κουπόνι του μαθητή και το καλλικρατικό σχολείο, με πλήρη εξάρτηση από τους υπερχρεωμένους δήμους που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα λειτουργίας των σχολείων.
Λέγοντας όχι στο σχολείο της αγοράς, δεν υπερασπιζόμαστε το παλιό σχολείο.
Αγωνιζόμαστε για ένα ενιαίο δωδεκάχρονο, δημόσιο, δωρεάν σχολείο με δίχρονη προσχολική αγωγή. Ένα σχολείο που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, θα αναπτύσσει την κριτική τους σκέψη, θα προωθεί την αγάπη για τη γνώση, θα τους μάθει να εξηγούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, θα διδάξει αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αγωνιστικότητα, με περιεχόμενο απαλλαγμένο από την παπαγαλία, το μυστικισμό, το ρατσισμό, ένα σχολείο χωρίς αποκλεισμούς, ανοιχτό για όλα τα παιδιά, Έλληνες και μετανάστες, χωρίς οριζόντιους ή κάθετους διαχωρισμούς, χωρίς αξιολογικές ή εξεταστικές κρίσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Bottom Ad [Post Page]