Ουφ! Επιτέλους ξεβρωμίσαμε...

Της Κατερίνας Μπρεγιάννη

Και τώρα που καθαρίσατε τα σκαλάκια της Νομικής από τους μετανάστες, μπορείτε με ήσυχη τη συνείδησή σας να τους αφήσετε να πεθάνουν από πείνα, στο περιθώριο, όπως τους αξίζει άλλωστε...

Αυτοί δεν είναι άνθρωποι, αυτοί ήρθαν παράνομα για να μας πάρουν τις δουλειές, τη ζωή, την πατρίδα, τον ελληνικό πεντακάθαρο ουρανό και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Σύμφωνα με την πλειοψηφία των Ελλήνων -ειδικά τις τελευταίες μέρες με τα γεγονότα της Νομικής- αυτοί φταίνε για όλα όσα ταλαιπωρούν τους Έλληνες τα τελευταία χρόνια, για την κρίση, τα οικονομικά προβλήματα του καθενός, για το ΔΝΤ, για την αρπαγή του μέλλοντός μας, για το κλέψιμο των ονείρων των παιδιών μας. Ναι, τώρα που το σκέφτομαι αυτοί φταίνε για τη βρώμα της Αθήνας, τα πρεζόνια, το δουλεμπόριο, τη σωματεμπορία, αυτοί φταίνε για τη διαφθορά, για τη Siemens, για το Βατοπέδι, για την παγκόσμια ξεφτίλα μας, αυτοί ήρθαν να μολύνουν την αψεγάδιαστη πατρίδα μας με την τρανή της ιστορία. Ήρθαν να μολύνουν εμάς, τους Έλληνες, και αυτό το άχρηστο κράτος συνδιαλέγεται μαζί τους, αντί να τους δώσει να καταλάβουν....

Για να δικαιωθούμε εμείς, οι Έλληνες... Γιατί εμείς είμαστε από πάντα εδώ, γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μέχρι σήμερα ζουν ανάμεσά μας, στο αίμα μας.... Εμείς και η ψωροπερηφάνεια μας, που δεν έχει να βασιστεί πουθενά αλλού πια, εκτός από το ότι κάποιοι τυχαίνει να είναι σε χειρότερη μοίρα από μας. Ναι, κάποιοι είναι πολύ χειρότερα από εμάς, εξαθλιωμένοι, δεν έχουν να φάνε... βρώμικοι.... Από αυτούς είμαστε καλύτεροι και πιο καθαροί... Βρωμίζουν το μετρό μας... μας πιάνουν τις θέσεις... (το ότι σύντομα δεν θα μπορούν να πληρώσουν το πανάκριβο εισιτήριο του μετρό βέβαια δεν περνάει καν από το μυαλό τους)... Από αυτούς είμαστε ανώτεροι... εξάλλου εμείς ακόμα επιβιώνουμε και ας έχουν πέσει οι μισθοί μας στο μισό και ας σκύβουμε καθημερινά το κεφάλι στις όποιες απαιτήσεις των εργοδοτών γιατί απειλούμαστε με απόλυση, και ας αγκομαχούμε για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας... Έχουμε οι περισσότεροι ένα σπίτι και μια πατρίδα... Εμείς είμαστε εδώ... και νιώθουμε υπέροχα κατά βάθος που υπάρχουν μετανάστες, γιατί βρίσκουμε σε αυτό, το μοναδικό έρεισμα ύπαρξης της ανούσιας και υπερφίαλης προσωπικότητάς μας. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί για να νιώθουμε από κάποιους ανώτεροι και να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια... ότι όλα πάνε μια χαρά...

Το ότι θα γίνουμε όλοι μετανάστες στη χώρα μας σε λίγο καιρό, το ότι έχουμε φτάσει στο κατώφλι της υλικής και ηθικής εξόντωσης και εξαθλίωσης δεν μας περνάει από το μυαλό, άλλωστε εμείς είμαστε Έλληνες... Απόλυτα αδαείς, απόλυτα ανιστόρητοι, ξεχνάμε ότι όλοι σχεδόν οι Έλληνες υπήρξαν αρκετές φορές στον ιστορικό τους βίο μετανάστες. Προέρχονται από αλλεπάλληλες μεταναστεύσεις, ο ένδοξος αρχαίος πολιτισμός μας είναι αποτέλεσμα πολλαπλών μεταναστεύσεων και της διεπίδρασης με άλλους πολιτισμούς. Παραβλέπουμε ότι κάθε ελληνική οικογένεια είτε προέρχεται από αλλού είτε έχει κάποιους μετανάστες εκεί αλλού. Τα τραγούδια της ξενιτιάς υπήρχαν σχεδόν σε κάθε ελληνικό σπίτι και κάποτε ο ξένος ήταν καλοδεχούμενος, γιατί έφερνε νέα από κόσμους μακρινούς, αποτελώντας άμεση και ζώσα πηγή πληροφοριών. Ξεχνάμε ή αγνοούμε ότι το κλέος της φυλής υπάρχει μόνο στη φαντασιακή μας ταυτότητα και ότι πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι που χάνουν καθημερινά, ένα - ένα τα δικαιώματά τους. Ας μην κάνουμε λοιπόν εκπτώσεις σε όση ανθρωπιά μάς έχει απομείνει. Είναι καιρός να επανακτήσουμε τη χαμένη ταξική μας συνείδηση γιατί στη βάση εργάτες είμαστε -και να μην το ξεχνάμε αυτό-, εργάτες στην υπηρεσία ενός συστήματος σάπιου και διεφθαρμένου. Υπό την οπτική αυτή, ο ξένος δεν φαντάζει τόσο ανοίκειος...

Τώρα λοιπόν που καθαρίσατε και απολυμάνατε τα σκαλάκια της Νομικής από τους μετανάστες, είναι καιρός να αρχίσετε να ψάχνετε τι σημαίνουν τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, τι σημαίνει άσυλο. Άραγε τι σημαίνει αλληλεγγύη, μέσα στη διεφθαρμένη ατομική σας τηλεοπτική πραγματικότητα... Είναι καιρός να ψάχνετε τις λέξεις αξιοπρέπεια, συνείδηση, ηθική, σεβασμός στον ανθρώπινο πόνο... Είναι καιρός να αναρωτηθείτε για τις χαμένες αξίες μιας κοινωνίας που δυστυχώς έχουν εκπέσει έρμαιο στα χείλη των διάσημων δημοσιογραφίσκων της tv show ενημέρωσης και ενεργοποιούνται, αλλά κυρίως επαναπροσδιορίζονται, σύμφωνα με τις επιταγές και τις σκοπιμότητες του εκάστοτε καναλάρχη και αυτό πραγματικά είναι επικίνδυνο.

ΠΗΓΗ: Η ΑΥΓΗ