Η αξιολόγηση-χειραγώγηση των
εκπαιδευτικών
και οι νοσταλγοί της!
Συναδέλφισσες,
συνάδελφοι,
Μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του
εκπαιδευτικού κινήματος είναι η κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που
αφορούσε στην ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την εξωτερική αξιολόγηση
-κατηγοριοποίηση- σχολικών μονάδων. Δυστυχώς, κάποιες παρατάξεις -μπροστά και στις διαδικασίες για το 19ο
Συνέδριο της ΟΛΜΕ- χρησιμοποιούν το συνδικάτο για να παίξουν τα μικροκομματικά
τους παιχνιδάκια και επιμένουν να αποκρύπτουν τη σπουδαία αυτή κατάκτηση (όπως
και όλες τις άλλες), διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα!
Η
πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει καθημερινά. Το αίτημα του κλάδου (όπως
αυτό έχει εκφραστεί στα συνέδρια της ΟΛΜΕ και στις γενικές συνελεύσεις
προέδρων) ήταν η κατάργηση συγκεκριμένων νόμων που αφορούσαν στην αξιολόγηση. Οι νόμοι αυτοί καταργήθηκαν.
Συγκεκριμένα:
Με τους νόμους 4354/2015 (αρθ.34) και
4369/2016 (αρθ.28) καταργήθηκαν:
1. Τα άρθρα
του νόμου 4024/2011 που προέβλεπαν σύνδεση της μισθολογικής και βαθμολογικής
μας εξέλιξης με την ατομική αξιολόγηση. Η εξέλιξη σε ΜΚ και βαθμούς είναι πλέον
ακώλυτη.
2. Το άρθρο 95
του νόμου 3528/2007 σύμφωνα με τον οποίο «… υπάλληλος ο οποίος εγγράφεται σε
δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό παραπέμπεται (…)
υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο […] μπορεί να τον
απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό».
Με το νόμο 4547/2018 (αρθ.110) καταργήθηκαν:
1. Το ΠΔ
152/2013 που προέβλεπε την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
2. Ο νόμος 3848/2010 (Διαμαντοπούλου) –
εξωτερική αξιολόγηση σχολικών μονάδων.
3. Ο νόμος
2986/2002: «Οργάνωση των περιφερειακών υπηρεσιών της πρωτοβάθμιας και
δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των
εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις».
4. Ο νόμος
4142/13: Αρχή διασφάλισης ποιότητας «... Αξιολογεί την ποιότητα του
εκπαιδευτικού έργου...».
5. Ο Νόμος 3879/10 (αρθ. 22, παρ.2) σύμφωνα με
τον οποίο στο Δημοτικό Συμβούλιο «…Κατά την εκπόνηση του τοπικού προγράμματος
υποστήριξης της εκπαίδευσης λαμβάνονται υπόψη οι εκθέσεις αξιολόγησης και τα
προγράμματα δράσης που προβλέπονται στο άρθρο 32 του ν.3848/10»
Παράλληλα οι διαδικασίες προγραμματισμού και
αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου ως εσωτερική, δημοκρατική και συλλογική
διαδικασία του Συλλόγου διδασκόντων, μπορούν να εξελιχθούν σε εργαλεία θετικής
ανατροφοδότησης του εκπαιδευτικού έργου (σύμφωνα και με το 8ο
Συνέδριο της ΟΛΜΕ), στο βαθμό που οι παρεμβάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος
και των Συλλόγων διδασκόντων θα αποκλείσουν το γραφειοκρατικό εκφυλισμό αυτών
των διαδικασιών με αποτύπωση σε φόρμες, ποσοτικούς δείκτες και δημοσιοποίηση
των τελικών εκθέσεων, που θα οδηγούν στη σύγκριση και την κατηγοριοποίηση των
σχολείων. Σε κάθε περίπτωση με τις διατάξεις αυτές έχουμε συνολικά τη
δικαίωση ενός μακροχρόνιου αγώνα που έδωσε το εκπαιδευτικό κίνημα ενάντια στην
αξιολόγηση-χειραγώγηση.
Οι ίδιες
παρατάξεις ωστόσο, που αποκρύπτουν τα παραπάνω, ζητούν μετά μανίας την
κατάργηση του νόμου 4547/2018. Κατάργηση όμως του νόμου αυτού σημαίνει
επαναφορά όλου του αντιδραστικού πλαισίου της αξιολόγησης, γεγονός που προφανώς
γνωρίζουν αλλά το αποκρύπτουν!
Από την
άλλη πλευρά υπάρχουν και οι αμετανόητοι νοσταλγοί της αξιολόγησης-χειραγώγησης!
Μιλώντας
πρόσφατα στη Βουλή –κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου
Παιδείας- ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε μεταξύ
άλλων:
«Διαρκής
επιμόρφωση, κίνητρα προόδου, αλλά και αξιολόγηση
παντού και για όλους. Ο εκπαιδευτικός ανακτά τη θέση του στην αξιακή
πυραμίδα της κοινωνίας. Ξανακερδίζει την επαγγελματική του αξιοπρέπεια.
Αναλαμβάνει, όμως, και την ευθύνη του ξεχωριστού λειτουργήματός του. Αυτό
σημαίνει ότι σε διδακτικό επίπεδο, δάσκαλοι και καθηγητές αποκτούν λόγο
στην ύλη και στον τρόπο που διδάσκουν. Όμως και οι ίδιοι επιμορφώνονται συνεχώς.
Ο αριθμός τους αυξάνεται κατά προτεραιότητα βάσει προϋπηρεσίας, επιστημονικής
επάρκειας και αναγκών, καθώς και της επίδοσής στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Όλοι, ωστόσο, αξιολογούνται για τη
βελτίωση, αλλά και την επιβράβευσή τους: Τα σχολεία από τους διδάσκοντες, τους
μαθητές και τους γονείς, ενώ το Υπουργείο κρίνει τις επιδόσεις των
εκπαιδευτικών μονάδων, αλλά εισπράττει και τη δική τους κριτική. Σε διοικητικό
επίπεδο, τέλος, παύει ο εναγκαλισμός Κράτους-Παιδείας. Ο διευθυντής του
σχολείου αναβαθμίζεται, αξιολογείται αυστηρά, αλλά αποκτά και πρόσθετους
βαθμούς ελευθερίας. Παράλληλα μίλησε ξανά για απορρύθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης
και Κατάρτισης, καθιστώντας την μία δευτερεύουσα επιλογή ανάγκης… Ελεύθερη πρόσβαση στη μόρφωση και σε ακαδημαϊκά και
διοικητικά, πιο ελεύθερες εκπαιδευτικές
μονάδες… σύνδεση της εκπαίδευσης με τον οικονομικό βηματισμό της χώρας… Η
Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση καθίσταται προτεραιότητα. Σε
αντιπροσωπευτικές περιοχές ιδρύονται Πρότυπα
Επαγγελματικά Λύκεια με τη συμμετοχή εργοδοτών και εργαζομένων.
Η Νέα Δημοκρατία παραμένει πιστή
στο αγγλοσαξονικό μοντέλο αξιολόγησης, όπου σταθερές συνιστάμενες είναι η
κατηγοριοποίηση των σχολείων σε «καλά» και «υποβαθμισμένα», με
διευθυντές-μάνατζερ, η χειραγώγηση ενός εξαρτημένου εκπαιδευτικού που θα
τιμωρείται μισθολογικά και θα φοβάται το ενδεχόμενο της απόλυσης μέσω μιας
αρνητικής αξιολόγησης! Η μόρφωση αντιμετωπίζεται ως «εμπόρευμα», η Παιδεία ως «μηχανή» που
πρέπει να συμβαδίζει με την οικονομία και ως «μοχλός κοινωνικής κινητικότητας»
Παράλληλα η συνολική απόρριψη των νόμων
Μπαλτά, Φίλη και Γαβρόγλου από την ΝΔ
και τον Κ. Μητσοτάκη, σημαίνει ουσιαστικά επαναφορά στο σκηνικό του 2013 (κατάργηση του θεσμού της διαθεσιμότητας και της
αυτοδίκαιης αργίας (ν.4325/15), επαναφορά καταργημένων Τομέων-ειδικοτήτων στα
ΤΕΕ, κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών (ν.4325/15) και του
Πειθαρχικού δικαίου που δεν αναγνώριζε το τεκμήριο αθωότητας στους Δημοσίους
Υπαλλήλους, κατάργηση πράξης νομοθετικού περιεχομένου που ποινικοποιούσε τις
κινητοποιήσεις των μαθητών (ν.4386/16), κατάργηση του ΠΔ για τις υποχρεωτικές
μεταθέσεις υπεράριθμων εκπαιδευτικών σε όλη την επικράτεια (ν. 4351/15).κ.α.),
κατάργηση ατομικής αξιολόγησης εκπαιδευτικού και εξωτερικής αξιολόγησης
σχολείων, κ.ά.) Η διαθεσιμότητα υπήρξε μια ευθεία αμφισβήτηση της συνταγματικά
κατοχυρωμένης μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων! Στο σκηνικό μάλιστα του 2013, ήρθαν να προστεθούν οι πάνω από
4000 υποχρεωτικές μετατάξεις καθηγητών ειδικοτήτων από την δευτεροβάθμια
στην πρωτοβάθμια και η πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών της
δευτεροβάθμιας προκειμένου να μην αποφασίσουν απεργία λόγω της αύξησης του
διδακτικού τους ωραρίου!.
Συναδέλφισσες,
συνάδελφοι
Όσα κατακτήσαμε
δεν κερδήθηκαν οριστικά. Με τους αγώνες μας οφείλουμε να υπερασπιστούμε όσα
πετύχαμε, κόντρα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που καραδοκούν να επαναφέρουν
τα πιο αντιλαϊκά μέτρα. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για ένα δημοκρατικό σχολείο
με το σύλλογο διδασκόντων κυρίαρχο όργανο και τον διευθυντή συντονιστή, αιρετό
και ανακλητό από το σύλλογο.
Με αφορμή το
επερχόμενο 19ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η
δαιμονοποίηση της πραγματικότητας εκτός ότι είναι στείρα και αδιέξοδη, σπέρνει
την απογοήτευση και την παραίτηση στους εκπαιδευτικούς, πείθοντας τους ότι όλα
είναι τετελεσμένα και άρα μάταιη η όποια αντίδραση. Η κριτική απέναντι στις ασκούμενες πολιτικές πρέπει να είναι σκληρή,
χρειάζεται όμως να ακουμπά στην πραγματικότητα, να μην υποτιμά τις κατακτήσεις
μας και να παρακινεί σε δημιουργική δράση και θετική διεκδίκηση. Το
οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα με μαζικούς και ενωτικούς αγώνες πρέπει να
ανοίξει δρόμους για
τη διεκδίκηση ριζικών δημοκρατικών
αλλαγών στη δημόσια εκπαίδευση και επιβάλλοντας εξελίξεις στην κατεύθυνση των
θέσεων και των αναγκών του κλάδου!
Αθήνα 5/5/2019
Νεκτάριος Κορδής Αιρετός στο ΚΥΣΔΕ με τις
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΣΥΝΕΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου