ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Full width home advertisement

Post Page Advertisement [Top]

Αιέν αριστεύειν… περί πάρτης

Της
Αγγέλικας Σαπουνά

Oλοι όσοι θητεύσαμε, είτε ως μαθητές είτε ως εκπαιδευτικοί, σε ελληνικά σχολεία της περιόδου της δεκαετίας του ’80 και πριν, θυμόμαστε τον ηθικοπλαστικό στολισμό των σχολικών τάξεων, με ρεπροντιξιόν ηρώων του ’21, αγιογραφίες και περίφημα αποφθέγματα, όπως «η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά», «αιέν αριστεύειν» και «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Το τελευταίο μάλιστα είχε την τιμητική του μεταξύ των δημοφιλών παρωδιών τέτοιων ρήσεων, στην εκδοχή: «… αμύνεσθαι περί πάρτης»! Όπως φαίνεται, οι δύο αυτές ταλαιπωρημένες ομηρικές ρήσεις, με έμφαση στην παρωδιακή διαστρέβλωση της δεύτερης, κατά τον εφιαλτικό τρόπο του σήμερα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα εμβληματικά συνθήματα του υπουργείου Παιδείας στη συντεταγμένη προσπάθειά του να κατακρημνίσει ό,τι καλό έχει απομείνει από την τραγικά αντιφατική μεταπολιτευτική ιστορία της δημόσιας παιδείας.
Οι εξαγγελίες της υπουργού κας Α. Διαμαντοπούλου για την «επανίδρυση των πειραματικών» σχολείων δημοτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι εύγλωττες:

Τα 60 περίπου πειραματικά, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της χώρας πρόκειται να αναβαθμιστούν σε πρότυπα, με στόχο την «προαγωγή της αριστείας» μαθητών και εκπαιδευτικών. Προς το σκοπό αυτό προτείνονται μέτρα όπως:
- Η θεσμοθέτηση εξετάσεων για την εισαγωγή των «αρίστων» μαθητών στα πρότυπα λύκεια, αντί για την κλήρωση που ισχύει σήμερα.
- Η αλλαγή του αναλυτικού προγράμματος με αύξηση των ωρών διδασκαλίας «με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων» και η διάκριση των σχολείων αυτών σε «θετικά», «κλασικά» και «καλλιτεχνικά» (όπως ήταν, λ.χ., τα παλαιότερα χρόνια, τα Ανάβρυτα και το Βαρβάκειο).
- Η συνεχής αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
- Η διοίκηση των σχολείων αυτών από διοικούσες επιτροπές αποτελούμενες από πανεπιστημιακούς ελληνικών και ξένων ΑΕΙ, προσωπικοτήτων εγνωσμένου κύρους και παλαιών αποφοίτων (!) προτύπων σχολείων, με έργο μεταξύ άλλων και την αναζήτηση χορηγιών (γιατί, άραγε, εφόσον πρόκειται για δημόσια σχολεία;).
Με τον τρόπο αυτό η κα Διαμαντοπούλου και οι επιτελείς της θα επαναφέρουν τα πειραματικά σχολεία στο προ του 1985 αντιδραστικό καθεστώς, το οποίο καταργήθηκε με το νόμο 1566/85, ακριβώς επειδή είχε τότε θεωρηθεί –σύμφωνα με τα πορίσματα των πλέον έγκυρων μελετών της παιδαγωγικής και της κοινωνιολογίας της παιδείας, που μέχρι και σήμερα, όχι μόνον δεν έχουν αναιρεθεί, αλλά έχουν ενισχυθεί με πληθώρα νέων δεδομένων– ότι η προεπιλογή των «αρίστων» απλώς ενισχύει και επιβραβεύει την αναπαραγωγή των ταξικών ανισοτήτων και στο σχολικό επίπεδο, κάτι ασύμβατο θεωρητικά με την αποστολή του δημοσίου σχολείου, επιπλέον δε αναντίστοιχο με την πρωτογενή αποστολή των σχολείων αυτών, που είναι η πιλοτική εφαρμογή πρωτότυπων και καινοτομικών παιδαγωγικών και διδακτικών μεθόδων, με σκοπό τη μετέπειτα εφαρμογή τους σε όλη την εκπαίδευση, για να μαθαίνουν όλοι καλύτερα και όχι μόνον κάποιοι.
Βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Σήμερα ιδεολογική αποστολή του σχολείου, όχι αναγκαστικά δημόσιου, είναι η παραγωγή «αρίστων» με κριτήρια απολύτως αγοραία, κατ’ αντιστοιχία και με τα τεκταινόμενα στο πανεπιστήμιο. Η μη παραγωγή «αρίστων» ήταν το επιχείρημα της κυβέρνησης για την κατάργηση των αθλητικών γυμνασίων και λυκείων της χώρας, εδώ και λιγότερο από ένα μήνα, που κρίθηκαν έτσι «μη παραγωγικά», παρόλο που η αποστολή τους ήταν να παρέχουν αθλητική εκπαίδευση στα παιδιά και όχι ντόπες για μετάλλια. Σήμερα η επιλεκτική χρηματοδότηση των δημόσιων σχολείων στη βάση της «αριστείας» των μαθητών και των εκπαιδευτικών τους, αλλά και της εξυπηρέτησης ποικίλων επιχειρηματικών συμφερόντων σ’ αυτό το υπέροχο Ελντοράντο της σύγχρονης δια βίου μάθησης, συνεχιζόμενης κατάρτισης, ψηφιακής τάξης και λοιπών νεολογισμών της αρπαχτής, και όχι στη βάση των αναγκών για μόρφωση όλου του πληθυσμού, είναι η οργανωτική αρχή της εκπαίδευσης, εξ ου και η ανάγκη για χορηγίες. Τα ημιδημόσια σχολεία της ελίτ ήταν κάτι που έλειπε από τη συνολική εικόνα. Νά, λοιπόν, που συμπληρώνεται, δίνοντας τον τόνο για το πώς θα πρέπει να λειτουργήσουν και τα λοιπά σχολεία της χώρας: Το καθένα κατά μόνας, με μαθητές και εκπαιδευτικούς διαρκώς αυτό- και ετερο- αξιολογούμενους, και αναλόγως των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της περιφέρειας όπου ανήκουν. Αιέν αριστεύειν ή αλλιώς ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Bottom Ad [Post Page]