Ανακοίνωση Θεματικής Επιτροπής Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ Αθήνας

                             

11 /9/2011

«Όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος»;

Ο κ. Λοβέρδος, σε όνειδος της ακαδημαϊκής του υπόστασης ως Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, χαρακτήρισε το Σύνταγμα «γραμμή Maginot», οξύνοντας ακόμα περισσότερο τις επιθέσεις κατά του Συντάγματος, που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες να εκστομίζονται από αυτούς που έχουν ορκισθεί να το διαφυλάττουν, όπως π.χ. αυτά που ακούστηκαν στη Βουλή για το νόμο Διαμαντοπούλου από την ίδια και από τον κ Ευθυμίου. Η Λοβέρδια ρήση θέτει ταυτοχρόνως βάσιμες υποψίες για την επιστημονική του επάρκεια, πράγμα που θα ήταν απολύτως αδιάφορο στον ελληνικό λαό αν δεν εντασσόταν στην ίδια λογική «της ράβδου» με τα λεγόμενα του κ. Πάγκαλου περί τανκς, τις  απειλές της κας Διαμαντοπούλου προς τους καταληψίες φοιτητές για την απώλεια του εξαμήνου ή τη διακοπή της χρηματοδότησης στα ΑΕΙ σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης «με τας υποδείξεις» (sic). Προς την ίδια κατεύθυνση, άλλωστε, κινείται ο πρόσφατος «περίπατος» των υπαλλήλων της Ασφάλειας έως την πύλη της πανεπιστημιούπολης στο Ρέθυμνο, αλλά και η ανάσυρση εγκυκλίου του 1985 από τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά, περί απαγόρευσης «κάθε ομιλίας πολιτικού περιεχομένου … μέσα στο χώρο του σχολείου από εκπροσώπους κομμάτων φορείς συλλογικών οργάνων ή άλλα πρόσωπα». 

Φαίνεται λοιπόν πως οι κυβερνώντες, έχοντας αποτύχει να πείσουν τους διαμαρτυρόμενους πολίτες, τους οποίους υποκριτικά καταγγέλλουν ως «φωνασκούσες συντεχνίες», καταφεύγουν στη γνωστή μεθοδολογία των τυράννων: τη βία και τον αυταρχισμό.

Η Θεματική Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ Αθήνας καταγγέλλει τα  άνωθεν πολιτικά υποκείμενα και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις που επιχειρούν να εφαρμόσουν στο κατ’ εξοχήν πεδίο ιδεολογικής διαμόρφωσης και δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης των νέων πολιτών, στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης. Κι αν το μέγα σύμβολο της πολιτικής «σοκ και δέος», είναι η κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου, ως άμεσα μάλιστα εφαρμόσιμη  διάταξη, εναρμονίζεται εν τέλει με τη συνολικότερη πολιτική του ΥΠΔΒΜ και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Μια πολιτική που μακράν του να θεωρηθεί ως «λάθος σχεδιασμός από λάθος πρόσωπα», μοιάζει όλο και περισσότερο με χειρουργική πράξη πνευματικής λοβοτομής στο μέλλον αυτής της χώρας.