ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ...

Του ΣΤΑΘΗ* 

Θα ήταν παράδοξο να μην έχει κάνει ο Παπανδρέου δήλωση εναντίον του δημοψηφίσματος που ο ίδιος εισηγείται τώρα.

Ποια δήλωση; Μα τον άγιο, βαριέμαι να ψάξω να τη βρω. Είναι βέβαιον ότι θα τη βρουν άλλοι συνάδελφοι. Ο άνθρωπος έτσι κι αλλοιώς έχει πει κάλτσες! Οχι μόνον εκείνο το περίφημο «όλοι στις κάλτσες», αντί στις κάλπες, αλλά κάλτσες με την έννοια της μπαρούφας που σε βγάζει απ' τα ρούχα σου (και μένεις με τις κάλτσες).

 Τώρα τον αδειάζουν αυτοί που τον ανέδειξαν (ΜΜΕ, Δυνατοί, διαπλεκόμενοι, «νταβατζήδες» και λοιπή νομπίλιτας) - όμως, ας μη βιάζονται! Ο Γιωργάκης (δηλαδή ο Νικολάκης) είναι ικανός να την κάνει πάλι γυριστή και να μας ρωτάει «ποιο δημοψήφισμα»; Ελα ντε!

Μπροστά στις κωλοτούμπες Γιωργάκη ζαλίζεται και ο αρχικωλοτούμπας χέρι (ζιγκ)-χέρι (χάιλ) Καρατζαφέρης. Ο άνθρωπος που θέλει να ορκίσει ελληνική κυβέρνηση στην Αγιά Σοφιά (ο Καρατζαφέρης), απέχει όσο μια κυβίστηση απ' τον άνθρωπο που έφερε Γκαουλάιτερ στην Ελλάδα τον χερ ΡΑΪΧενμπαχ...

Το έχουμε γράψει και παλιότερα, όχι σε ανύποπτους, αλλά σε υποψιασμένους πάντα καιρούς: τις εφημερίδες μπορεί να τις εκδίδουν αφεντικά, αλλά τις γράφουν δημοσιογράφοι.

 Τούτο δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι φερέφωνα ή δουλικά σε αφεντικά (κι άλλα εκτός του αφεντικού τους), κόμματα και εταιρείες ή ότι δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι αργυρώνητοι, σε μυστικά κονδύλια ή αργομισθίες. Ομως, όσοι γίνονται κάτι απ' τα παραπάνω το επιλέγουν και γίνονται.

Σήμερα ας μιλήσουμε για τους άλλους: εκείνους που επιλέγουν να ασκήσουν το επάγγελμά τους με βάση τη δεοντολογία του, δηλαδή να υπηρετούν τον λαό και τη δημοκρατία με τον τρόπο που το ήθος τους, ηπαιδεία τους και η ιδεολογία τους επιβάλλουν.

Χωρίς να αποκλείεται η πρώτη κατηγορία, η «Ελευθεροτυπία» ήταν και είναι μια εφημερίδα στην οποίαν μπορούσε να υπάρξει, να ανθήσει και να ευδοκιμήσει κυρίως η δεύτερη - δηλαδή εργάτες του Τύπου που πορεύονται με το σπαθί τους, όχι αλάνθαστοι, αλλά τουλάχιστον τίμιοι.

Σήμερα η «Ελευθεροτυπία» βρίσκεται σε μια δύσκολη στιγμή, όχι διότι είχε παραβιάσει στο παρελθόν ανεπανόρθωτα ή παραβιάζει τώρα (ουδείς αναμάρτητος) τη «συνταγή της έκδοσής της», αλλά για οικονομοτεχνικούς λόγους.

Μάλιστα, όχι ιδιαιτέρως σοβαρούς (όμως αυτό είναι μια άλλη συζήτηση). Σημασία πάντως έχει ότι σε καιρούς κρίσιμους πολιτικά μία από τις τελευταίες ανεξάρτητες φωνές στον Τύπο κινδυνεύει να σιγήσει.

Βιαίως.

Είναι συγκινητική η συμπαράσταση των αναγνωστών σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση για την εφημερίδα και το προσωπικό της -όλους! δημοσιογράφους, διοικητικούς, τεχνικούς κι εργάτες. Και θερμές οι ευχαριστίες μας! Οσον εξαρτάται από μας, ο αγώνας (διότι περί αγώνα πρόκειται) θα συνεχισθεί, ώστε η εφημερίδα («η προσευχή του πολίτη» καθώς την προσδιόριζε ο Χέγκελ) να φθάνει στον προορισμό της,εσάς, το μυαλό και την καρδιά σας...

* Δημοσιεύτηκε στην Ελυθεροτυπία την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου