ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

(ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ)

Β΄ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΑΠΟΛΥΣΟΥΝ

Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΔΙΑΛΥΕΙ ΑΚΑΘΕΚΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ…

   Είναι πλέον φανερό σε όλους μας πως η κυβέρνηση έχει θέσει ως στόχο την πλήρη καθυπόταξη της κοινωνίας στις μνημονιακές πολιτικές. Κανείς δεν έχει δικαίωμα ν’ αντιστέκεται σ’ αυτές τις πολιτικές, ούτε καν να σκέφτεται πως μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος για τη χώρα και τους εργαζόμενους. Μας θέλουν όλους ντυμένους στα χακί, να παίρνουμε εντολές από τα δελτία των 8μμ και ο καθένας μόνος του να προσπαθεί να επιβιώσει όπως, όπως…

   Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια ξεδιπλώνεται και η επίθεση της απέναντι στο δημόσιο σχολείο. Δίχως τη στοιχειώδη χρηματοδότηση για τη λειτουργία του, με εκπαιδευτικούς κακοπληρωμένους, δίχως εργασιακά δικαιώματα, περιφερόμενους απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, με τους αναπληρωτές στο περιθώριο και με τα παιδιά χωρίς προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό θα είναι το μέλλον για όσους «τυχερούς» αξιολογηθούν ως επαρκείς και δε θα διακατέχονται από «εμμονές», όπως να σκέφτονται, να κρίνουν και ν’ αντιστέκονται συλλογικά.

   Όλα όσα έγιναν την τελευταία περίοδο καταδεικνύουν την παραπάνω αλήθεια. Εξαγγέλθηκε μια απεργία δίχως να προετοιμαστεί στοιχειωδώς και αναστάλθηκε πριν καν οργανωθεί. Όλες οι παρατάξεις έχουν ευθύνη για την παραπάνω εξέλιξη. Οι ΔΑΚΕ  και ΠΑΣΚ, αφού όλη την προηγούμενη περίοδο καθησύχαζαν τον κλάδο, προσπάθησαν να εμφανιστούν ως αγωνιστικές την ίδια στιγμή που το μόνο που εκλιπαρούσαν ήταν να μας επιστρατεύσουν για «να γυρίσουμε με το κεφάλι ψηλά στα σχολεία». Οι παρατάξεις της αριστεράς δεν κατόρθωσαν να ξεφύγουν απ’ αυτή την προοπτική και ν’ αντιπαρατάξουν ένα άλλο σχέδιο, που θα έδινε διαφορετική διέξοδο: ούτε της αναστολής με τον τρόπο που έγινε, ούτε «προτάσεων» απόγνωσης για απεργία συνδικαλιστών – μουτζαχεντίν κλπ. Η λογική μάλιστα κάποιων να επιρρίψουν τις ευθύνες αλλού (στις υπόλοιπες παρατάξεις της αριστεράς κυρίως), αποδεικνύει πως δεν έχουν ούτε καν το θάρρος να δουν αυτοκριτικά τη στάση τους. Είναι μια λογική που αναπαράγει την υπάρχουσα κατάσταση στο συνδικαλισμό, που αποθεώνει τα πρόσκαιρα μικροπαραταξιακά συμφέροντα έναντι ουσιαστικών απολογισμών που θα μας βγάλουν από το τέλμα. Ζητούμενο σήμερα συνεπώς, είναι ένα νέο συνδικαλιστικό κίνημα που θα προσπαθήσει να ενώσει τους εργαζόμενους απέναντι σ’ αυτή την επικίνδυνη πολιτική και που θα συμβάλλει, μαζί με όλα τα τμήματα της κοινωνίας που πλήττονται, ν’ ανοίξει ένας άλλος δρόμος για τη χώρα.

   Το μέλλον μας είναι περισσότερο από ποτέ συνυφασμένο με το αύριο συνολικά του κοινωνικού συνόλου. Απ’ αυτή την άποψη θα πρέπει να εργαστούμε και στο χώρο της εκπαίδευσης και στην κοινωνία για να δημιουργήσουμε ένα ρεύμα ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης και απαλλαγής από τα δεσμά της τρόικας και των μνημονίων. Για να οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία όπου οι έννοιες δημοκρατία, αλληλεγγύη, ελευθερία θα είναι στο επίκεντρο. Μ’ ένα νέο πρότυπο ανθρώπου, έξω και πέρα από το καταναλωτικό μοντέλο που επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες. Μ’ ένα νέο πολιτισμό που θα έχει αναφορά στις πανανθρώπινες αξίες και θα συμβάλλει από την πλευρά του στην πνευματική χειραφέτηση της κοινωνίας.

   Σ’ αυτή την προσπάθεια θεωρούμε πως η ενότητα των αγωνιστικών παρατάξεων είναι αναγκαία. Είναι λάθος  οι χωριστικές λογικές που δίνουν την εντύπωση πως η ενότητα, ως ιδέα και ως πρακτική, ήταν μια ακόμη σημαία ευκαιρίας. Ο αγώνας ενάντια στην τρόικα και τα μνημόνια δε μπορεί να είναι αποτελεσματικός διαιρώντας τους εργαζόμενους, αλλά πασχίζοντας για την ενότητά τους. Σ’ αυτή την προσπάθεια λοιπόν εμείς δηλώνουμε πως θα συνεχίσουμε σταθερά και σας καλούμε να γίνουμε ακόμη περισσότεροι, για να μπορέσουμε να δώσουμε δύναμη στην ελπίδα. Μέσα στα πλαίσια αυτά και μπροστά στο 16^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ σας καλούμε την Τετάρτη 19 Ιουνίου στις 19:30 στα γραφεία της Β΄ ΕΛΜΕ στο Αιγάλεω (Μοσχονησίων 23) σε μια ανοιχτή συζήτηση για το μέλλον της δημόσιας παιδείας και του εκπαιδευτικού.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

(ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ)

Β΄ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ