ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ

«Υπάρχει απόλυτη ταύτιση του κ. Παπανδρέου και της κυβέρνησης του με τα συμφέροντα των ισχυρών μερίδων του κεφαλαίου, των αγορών και των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών κύκλων στην Ελλάδα και την Ευρώπη», δηλώνει σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή», ο πρόεδρος του ΣΥΝ και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας και τονίζει ότι «το μνημόνιο είναι ένα στοχευμένο και απολύτως ταξικά προσανατολισμένο πρόγραμμα αναδιαρθρώσεων εις βάρος του λαού». «Δεν αφορά το χρέους ούτε κάποια ελληνική ιδιαιτερότητα».

Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας τονίζει ότι ο μόνος «ρεαλιστικός δρόμος αποφυγής ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας είναι η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με διαγραφή ενός μέρους του, στο πλαίσιο μίας πανευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισής του».

Σχετικά με τις διαφοροποιήσεις της Αριστεράς στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, τονίζει ότι «είναι απορίας άξιο, πως γίνεται, όλη η Ευρωπαϊκή Αριστερά να βρίσκει κοινό τόπο και στην Ελλάδα να μην υπάρχει, ούτε καν πεδίο συνεννόησης για κοινή δράση».

Αναφερόμενος στη θέση του ΣΥΝ για την Ευρώπη, ο Αλέξης Τσίπρας επισημαίνει ότι «η μονομερής αποχώρηση μίας χώρας από την Ευρώπη, δεν είναι στις στρατηγικές μας επιλογές». «Η επαναθεμελίωση της ΟΝΕ και της Ε.Ε. πέρα και έξω από τα στενά όρια του νεοφιλελεύθερου μονεταρισμού, η δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης στην προοπτική του σοσιαλισμού είναι η δική μας στρατηγική και αυτή παλεύουμε», τονίζει.

«Έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι στον τόπο, να εργαστούμε για μία ευρύτατη συμπαράταξη δυνάμεων από τα αριστερά της Αριστεράς ως τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, πάνω σε ένα ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο και με στόχο την απεμπλοκή της χώρας από την καταστροφική πολιτική του μνημονίου», σημειώνει ο Αλέξης Τσίπρας.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:

- Η επίθεση της κυβέρνησης στους εργαζόμενους, τους νέους και τελικά την μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας, μέσα από την πολιτική του Μνημονίου, γίνεται με πρόσχημα την αντιμετώπιση του «δυσθεώρητου δημόσιου χρέους». Όπως όμως κι εσείς έχετε διαπιστώσει, το χρέος μετά την εφαρμογή των μέτρων αναμένεται να αυξηθεί και να φτάσει στο 155% του ΑΕΠ από 126% που ήταν πριν το Μνημόνιο. Ποιες είναι λοιπόν οι πραγματικές αιτίες πίσω από την κυβερνητική πολιτική και τις συνθήκες ασφυξίας που δημιουργεί στην κοινωνία;

H σωτηρία από τη χρεοκοπία, είναι απλά το πρόσχημα για την εφαρμογή ενός πιλοτικού για όλη την Ευρώπη σχεδίου βίαιης υποταγής στις αγορές. Και λέω πρόσχημα γιατί ούτως ή άλλως αυτές οι επιλογές χρεοκοπούν το λαό. Μετατρέπουν τη δημοσιονομική κρίση σε κρίση κοινωνική. Στο όνομα της λεγόμενης εσωτερικής υποτίμησης, εφαρμόζουν μια θεραπεία σοκ που γυρίζει τη χώρα τουλάχιστον 50 χρόνια πίσω. Η Ελλάδα, με ταχύτατους ρυθμούς γίνεται χώρα εφιαλτική για τους εργαζόμενους και το λαό της, αλλά και ταυτόχρονα ονειρική για το μεγάλο κεφάλαιο και τους δανειστές. Πρόκειται για μια αποτυχημένη πολιτική σε όλα τα επίπεδα εκτός από ένα. Αυτό της φτωχοποίησης της μεγάλης μάζας των μισθωτών και των μεσαίων στρωμάτων και της εξασφάλισης μέσω αυτής, υψηλής κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Το μνημόνιο αυξάνει το χρέος, τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια, τις τιμές παντού. Αλλά αυξάνει και τις κερδοσκοπικές δυνατότητες του κεφαλαίου. Τι άλλο εξυπηρετούν οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές; Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Το ράλι των τιμών παντού. Στα σούπερ μάρκετ, στη βενζίνη, στα διόδια, στις αστικές συγκοινωνίες, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Το μόνο φθηνό στην Ελλάδα πλέον είναι η εργασία μιας και το μόνο που μειώνεται είναι οι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

- Δηλαδή, η κυβέρνηση Παπανδρέου εξυπηρετεί, με πρόσχημα το μνημόνιο, συγκεκριμένα συμφέροντα;

Δεν εξυπηρετεί απλά, ταυτίζεται. Πρόκειται για απόλυτη ταύτιση του κ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του με τα συμφέροντα των ισχυρών μερίδων του κεφαλαίου, των αγορών και των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών κύκλων στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Μια ταύτιση που διεθνώς δεν έχει προηγούμενο, παρά ίσως σε παραδείγματα της Λατινικής Αμερικής. Η ταύτιση αυτή καθιστά την κυβέρνηση Παπανδρέου την πιο δεξιά κυβέρνηση της Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση. Για αυτό και πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατό.

- Θεωρείται τη κριτική που άσκησε η αριστερά δικαιωμένη;

Δυστυχώς ναι. Και όχι μόνο τη κριτική στο καζινοκαπιταλισμό και στο μοντέλο της ανάπτυξης, αλλά και το τελευταίο διάστημα, στους χειρισμούς της κυβέρνησης απέναντι στη κρίση. Όταν μιλούσαμε για ελληνικό πειραματόζωο μιλούσαν για λαμόγια, κοπρίτες, τεμπέληδες Έλληνες που ευθύνονται για το κακό που μας βρήκε. Εμείς κάναμε μέτωπα με την αριστερά της Ευρώπης, πηγαίναμε στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, οργανώναμε διασκέψεις στην Ελλάδα, αυτοί πηγαίνανε στην Ευρώπη και μιλούσαν για διεφθαρμένους Έλληνες. Πριν ένα χρόνο, ρωτήσαμε στη Βουλή τον πρωθυπουργό, γιατί δεν διεκδικεί η Ελλάδα απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ και ευρωομόλογο για να παρακαμφθούν οι κερδοσκόποι. Μας απάντησε ο κος Παπακωνσταντίνου, ότι δεν το κάνουν για να μη στείλουν λάθος σήμα στις αγορές. Και την ίδια στιγμή εξέπεμπε ο ίδιος το σωστό μήνυμα, αυτό του Τιτανικού. Έχω πειστεί πια ότι δε πρόκειται απλά για ατζαμήδες που μαθητεύουν "στου κασίδη το κεφάλι". Είναι σαφές πλέον εκ του αποτελέσματος, ότι το μνημόνιο είναι ένα στοχευμένο και απολύτως ταξικά προσανατολισμένο, πρόγραμμα αναδιαρθρώσεων εις βάρος του λάου. Δεν αφορά το χρέος ούτε κάποια ελληνική ιδιαιτερότητα. Αφορά το μοντέλο της οικονομίας και της κοινωνίας που ονειρεύονται να επιβάλλουν στην Ευρώπη του μέλλοντος.

- Στο πρόσφατο συνέδριό της, η Ευρωπαϊκή Αριστερά κατέληξε σε συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ανάμεσα σε άλλα, προτείνει την έκδοση ευρωομολόγων και τον απευθείας δανεισμό των κρατών από την ΕΚΤ, θέσεις που εξαρχής ο ΣΥΝ έχει υπερασπιστεί. Σήμερα βλέπουμε ανάλογες προτάσεις να κερδίζουν έδαφος ανάμεσα στους ισχυρούς της ΕΕ. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμη και η «σκληρή» Μέρκελ αφήνει παράθυρο για την έκδοση ευρωομολόγου. Υπάρχουν περιθώρια για αλλαγή πλεύσης, ίσως ακόμη και επαναθεμελίωση της ΕΕ με ανατροπή της πολιτικής του Συμφώνου Σταθερότητας;

Είχαμε πει ήδη από τις ευρωεκλογές του 2009, ότι το σύμφωνο σταθερότητας πρέπει να καταργηθεί, και ότι δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει την επερχόμενη κρίση. Είναι νεκρό απ’ όλες τις απόψεις. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά ζητάει εδώ και καιρό την αντικατάστασή του από ένα νέο Σύμφωνο προστασίας της εργασίας και της κοινωνικής ανάπτυξης. Η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με διαγραφή ενός μέρους του, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισής του, αποτελεί το μόνο ρεαλιστικό δρόμο αποφυγής της ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας. Οι συζητήσεις για ευρωομόλογο επιβεβαιώνουν και ταυτόχρονα σηματοδοτούν το τέλος των μονοδρόμων. Αυτό δηλαδή που μας έλεγαν ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει, έρχεται σήμερα ως αναγκαιότητα για την αποφυγή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης της ευρωζώνης. Αυτό από μόνο του επιβεβαιώνει ότι το έγκλημα θα μπορούσε να αποφευχθεί. Δεν το έπραξαν όμως και στο μεσοδιάστημα έχουν συμβεί ήδη, ανεπίτρεπτες καταστροφές. Και αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο. Τώρα συζητούν το ευρωομόλογο, χωρίς όμως και πάλι να το επιλέγουν ως μέσο για να παρακάμψουν τη παντοδυναμία των αγορών, αλλά για να συμβιβαστούν μαζί τους.

- Ναι αλλά δεν είναι ακόμα κι αυτό μια θετική εξέλιξη;

Το ευρωομόλογο υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποτελεί θετική εξέλιξη. Αυτές είναι να είναι χαμηλότοκο, να παρακάμπτει τις αγορές και να μη συνοδεύεται από μνημόνια ελληνικού τύπου. Τίποτα από αυτά δε συμβαίνει με την πρόταση Παπανδρέου, αφού η εξάρτηση από τις αγορές δε σπάει. Αντίθετα μετά την Ελλάδα, και οι επόμενες χώρες που θα χρειαστούν βοήθεια θα δανείζονται ακριβά, με τη συμμετοχή ιδιωτών και εφαρμόζοντας μνημονιακές πολιτικές. Η δε πρόταση της κυβέρνησης για συλλογή υπογραφών ώστε να συζητηθεί το θέμα στο Συμβούλιο Κορυφής, είναι απλά επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αφού μπορεί και η ίδια, χωρίς υπογραφές, να θέσει το ζήτημα στα όργανα της Ε.Ε. Η δυνατότητα αυτή της "Πρωτοβουλίας των Πολιτών", όπως λέγεται, αφορά κινήματα πολιτών και όχι κυβερνήσεις. Φαίνεται ότι ο κος Παπανδρέου ξεχνά ότι κυβερνά. Ως πρωθυπουργός, είχε πολλές φορές την ευκαιρία να θέσει το θέμα στη Σύνοδο κορυφής. Δεν το έκανε και τώρα αναζητά εντυπώσεις. Η αλλαγή πλεύσης στην Ευρώπη, δεν γίνεται με επικοινωνιακά κόλπα. - Η κυβέρνηση έχει μετατρέψει το Ισραήλ σε βασικό σύμμαχο, σχεδιάζοντας το ενεργειακό "δέσιμο" των δύο χωρών. Πώς κρίνετε την πολιτική που εφαρμόζει;

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει τραβήξει στα άκρα το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».Ο πρωθυπουργός έχει την απόλυτη ευθύνη. Δεν ασκεί μυστική ή κρυφή διπλωματία. Ασκεί προσωπική διπλωματία και πολύ φοβάμαι πως δεν ενημερώνει και πολλούς για ότι σχεδιάζει. Δεν γνωρίζω αν στόχος του σφικτού εναγκαλισμού με το Ισραήλ, είναι το πολύ αμφίβολο «ενεργειακό δέσιμο». Είναι γνωστό όμως πως η αναβάθμιση των σχέσεων ξεκίνησε με «στρατιωτικό δέσιμο». Είναι παράλογο οι μόνες προνομιακές σχέσεις που έχουμε αυτήν την περίοδο να είναι με μία χώρα που είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τρεις γειτονικές χώρες, έχει πυρηνικά όπλα και επιθυμεί να κάνει τον χωροφύλακα στο μισό πλανήτη. Η λογική λέει πως αυτό που έπρεπε να κάνει ο πρωθυπουργός είναι να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο τις σχέσεις μας με τον αραβικό κόσμο, να πάρει πρωτοβουλίες ειρήνης, να είναι αντίθετος στην πολιτική των εποικισμών. Ήταν απαραίτητη η συμμετοχή της Ελλάδας στις διαδικασίες αναγνώρισης Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, όπως ήδη κάνουν πολλές χώρες και η υποστήριξη των προτάσεων για αποπυρηνικοποιημένη Μέση Ανατολή. Η πολιτική Παπανδρέου και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής εγκυμονεί κινδύνους.

- Εκτός όμως από την σκληρά ταξική οικονομική πολιτική της, η κυβέρνηση ανοίγει νέα μέτωπα, δείχνοντας το πιο αυταρχικό πρόσωπο και στο πεδίο της μεταναστευτικής πολιτικής. Ενδεικτική είναι η πρόθεση δημιουργίας «τείχους ντροπής» στον Έβρο. Πώς το σχολιάζετε;

Το μέτρο του φράχτη είναι αποτρόπαιο, απαράδεκτο και απολύτως αναποτελεσματικό. Πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμού και αλλαγής ατζέντας. Όταν τελείωσε και απαξιώθηκε πλήρως η επιχειρηματολογία ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, κάπου έπρεπε να ρίξουν τη προσοχή και την ευθύνη για όσα μας συμβαίνουν. Το πιο εύκολο θύμα ήταν οι μετανάστες. Και ακόμα πιο εύκολη η υιοθέτηση μίας ακροδεξιάς επιχειρηματολογίας και πολιτικής. Οι μετανάστες και τα εθνικά θέματα είναι η ατζέντα που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση, ώστε να αποφύγει να έρθει αντιμέτωπη με την κοινωνική κατακραυγή εξαιτίας της προσχώρησης της στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Μόνο που όποιος επιχειρεί να χαϊδέψει τα αυτιά του πιο συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας, όποιος επιστρατεύει την «στρατιωτικοποίηση» και την σκληρή καταστολή, όποιος ζηλεύει την δόξα του Νετανιάχου και εισπράττει συγχαρητήρια απο τον Καρατζαφέρη, κινδυνεύει να γίνει ρεζίλι των σκυλιών. Η κατάληξη του κατήφορου, είναι ο πάτος.Χρειάζεται άλλες ηγεσίες, με σθένος και διαπραγματευτική αυτοπεποίθηση. Κυρίως όμως χρειάζεται ισχυρή Ευρωπαϊκή Αριστερά.